کیستی که من اینگونه به اعتماد
نام خود را
با تو می گویم
نان شادی ام را با تو قسمت می کنم
به کنارت می نشینم و
بر زانوی تو اینچنین به خواب می روم
کیستی که من این گونه به جد
در دیار رویاهای خویش با تو درنگ می کنم!
پ . ن : شنيدنش با صداي آيدا يه لطف ديگر دارد
Labels: شاید برای چند نفر ... شاید فقط همان که رفته است ... نمی دانم