چراغت خاموش است اغلب
و گاه که روشن می شود
خیره به مسنجر می نشینم ساعت ها
شاید پیامی دهی
خسته می شوم آن قدر حرف هایم را در این استتوس ها می نویسم .
تو بی توجه می روی
چراغت خاموش می شود
و من باز فرصتی را از دست داده ام .
Labels: از خروس لاری به مرغ همسایه, شاید در سپیده دم همدیگر را باز یابیم .